Lezen zit in de lift!

Althans dat gevoel heb ik als ik de berichten op twitter volg, de boekentop 60 zie en het enthousiasme proef waarmee de verkopers hun nieuwste aanwinsten presenteren bij De Wereld Draait Door.
Pin me er niet op vast, maar dat gevoel heb ik. Ik heb geen feiten geraadpleegd.

Op twitter doet sinds enkel de dagen de hashtag #steunjeboekhandel de ronde. Hiermee kunnen particulieren hun steun betuigen aan hun lokale boekhandel. En dat is te merken. De lijst met tweets lijkt eindeloos met enkel positieve reacties. De boekhandels die zich ook op twitter bevinden zijn hier begrijpelijk enthousiast over. Het is niet gek als je uit deze overwachte hoek steunt krijgt terwijl de boekenmarkt de afgelopen jaren alleen maar terug lijkt te lopen.

Naast deze spontane steun via twitter ontstaan er ook regionaal acties om de boekhandel te steunen. Zo ook in Tilburg. Bij boekhandel Selexyz Gianotten ontstond er, ook weer dankzij twitter, een spontane actie om als schrijver mee te gaan helpen in de boekhandel. Schrijvers uit Tilburg, onder andere Karen Romme, helpen mensen bij het uitzoeken van hun sinterklaasaankopen.

En niet alleen online is het enthousiasme te proeven. Ook op tv lijkt het lezen aan terrein te winnen. Zelfs bij het kijkcijferkanon De Wereld Draait Door heeft men een vast maandelijks item waarbij 4 boekhandelaren uit verschillende hoeken van het land hun maandelijkse nieuwe toppers presenteren en gezamelijk een aanrader presenteren. Voor de maand december is Oorlogsparadijs van Nico Dros verkozen.

Boekenleggers

Hoe geef je aan waar je gebleven bent? Vouw je het hoekje om van de betreffende bladzijde in de richting van de betreffende bladzijde? Heb je een persoonlijke bladwijzer? Of kan gewoon ieder plat blaadje gebruikt worden om aan te geven waar je gebleven bent?

Binnen mijn persoonlijke "bibliotheek" is het echt een doodzonde om ook maar ergens een hoekje om te vouwen van een nieuw boek. Echter zie ik het wel terug bij tweedehands boeken die ik koop. Een of meerdere pagina's die gevouwen zijn geweest. Als er meerdere exemplaren te koop zijn kies ik dan vaak voor dat exemplar zonder leesvouwen ( mist de staat van het boek voldoet aan mijn eisen)

Bij het kopen van nieuwe boeken krijg je bij de meeste boekwinkels een boekenlegger van de betreffende zaak in het boek gestopt. Vaak zijn dit wat slappe dunnen boekenlegger die snel ombuigen. Dit in tegenstelling tot de wat luxere boekenlegger van bijvoorbeeld karton, kunststof, katoen of zelfs metaal. Oftewel een selectie uit de stapel boekenleggers die ik in mijn kast heb liggen.

De kunststof die je van boven op een pagina kunt klemmen is echt geen favoriet. De pagina's beschadig je hiermee veel te snel. De kartonnen ( dubbelgevouwen met in beide uiteinde een magneetje) die je om de pagina heen klemt is heeft toch echt mijn voorkeur. Deze is niet te dik zodat je boek helemaal uit vorm schiet als je hem neerlegt. dit in tegenstelling tot de gewogen boekenlegger. Deze is zo ontzettend dik dat je boeken helemaal scheef gaan staan. Iets wat natuurlijk zonde is als je ze allemaal mooi recht in je beoekenkast wilt zetten.

Maar ook rekeningen, toiletblaadjes, post-it briefjes of folders dienen als boekenlegger. Het is maar net waar ik op dat moment aan het lezen ben en wat er voorhande is. Zo, dit moest ik even kwijt....

Een delicaat moment

Na een paar jaar wachten is het dan eindelijk zover. Het nieuwe boek van Niccolò Ammaniti is eindelijk uit. Alleen blijkt het te gaan om een verzameling korte verhalen. Dat is overigens de enige teleurstelling.

Alleen al het voorwoord zorgt er voor dat je het boek zo snel mogelijk wilt uitlezen.
In het voorwoord vertelt Ammaniti over zijn start als schrijver, zijn reis naar Rome om op bezoek te gaan bij zijn uitgever, hoe hij bestolen wordt, hoe hij uiteindelijk toch bij de uitgeverij terecht komt en het ontstaan van de titel van dit boek.

De verhalen lopen uiteen van fantasy (science Fiction) naar romantisch, via klassiek tot zelfs absurd. Een mooie mengeling waarin de Italiaans sfeer, geest en mentaliteit ook goed naar voren komen. In deze korte verhalen kom je ook de basis tegen waarop Ammaniti zijn meesterwerken op heeft gebouwd.  

Het boek is echt geschikt om kennis te maken met de Italiaanse literatuur en vooral de schrijver Niccolò Ammaniti. Het is een schitterend pallet van verhalen die de stijl en het talent van deze schrijver goed weergeven.

Enige wat nu overblijft is weet te wachten op een nieuw boek van deze Italiaanse grootmeester!

Geen Genade

Sinds een week komt het boek van Andy van der Meije en Thijs Slegers steeds meer in het nieuws. Het boek Geen Genade geeft een kijkje in het leven van Andy van der Meijde. Nog nooit was een voetballer zo openhartig en eerlijk. Binnenkort meer over dit wonderlijk boek.

Eindelijk! Een nieuwe Tommy Wieringa

Eindelijk weer een nieuw boek van de grote Tommy Wieringa. Door Kluun ook wel geroemd als "De grootste schrijver van Nederland".
Allereerst wil ik stellen dat na Joe Speedboot het niveau alleen maar tegen kan vallen. En helaas was dat ook dit keer weer een beetje het geval. Het verhaal komt wat traag op gang. Het heeft moeite zich te ontwikkelen, lijkt het. omdat lang onduidelijk blijft waar het verhaal nu precies naar toe gaat.

Je weet dat de hoofdpersoon, genaamd Pontus Beg, en de groep dwalende mensen elkaar eens gaan ontmoeten, maar wanneer dat gaat gebeuren in het verhaal blijft lang de vraag.
Echter wanneer de ontmoeting zich voordoet, neemt het verhaal je ook echt mee en wordt je gegrepen door de zoektocht van de hoofdpersoon naar de geschiedenis van zijn leven.

Tommy Wieringa weet je toch echt te grijpen met zijn verhalen en vertelwijze. Uit alles blijkt dat hij veel heeft gereisd, ook al wordt dit niet duidelijk op zijn eigen site. Echt dat is wel iets wat me zeer aanspreekt in zijn verhalen, naast zijn zeer pakkende schrijfwijze.

Nu ligt de nieuwe Nocollo Ammaniti op het nachkastje. Een bundeling korte verhalen genaamd: Een delicaat moment. Van wat ik nu al gelezen heb kan ik zeggen. Hij stelt wederom niet teleur.