Koude rillingen lopen over je rug. Kinderen die ontvoerd worden op klaarlichte dag. Waarom, hoe, waar zijn ze gebleven. En die koude rilling blijft nog eens extra lang hangen als je zelf kinderen hebt.
Op een klaarlichte novemberdag worden vrijwel tegelijkertijd twee kinderen ontvoerd. Maud Winters, een rechercheur met een goed gevulde rugzak aan ellendige zaken als bagage, en Kyra Slagter, studente Forensische wetenschap, werken ook in dit verhaal samen.
Niet alleen verdwijnen deze twee kinderen, maar ook de dagen erna blijven er kinderen verdwijnen. Hoe is dit mogelijk in Nederland, waar zijn ze gebleven en vooral: Wat gaat de politie doen om dit op te lossen.
Voor zowel Maud als Kyra zorgt deze zaak er voor dat oude wonden worden opengereten. Maud wordt herinnerd aan een oude zaak, Kyra wordt weer geconfronteerd met de verdwijning van haar zus.
Op ijzingwekkende wijze houdt Isa Maron je tot de laatste pagina in spanning.
IJskoud is deel 2 uit van de Noordzee Moorden en leest als een ware Amerikaanse thriller. Vlot geschreven, snelle actie maar overgoten met een Nederlandse saus. Daarnaast mengt Maron actuele gebeurtenissen door het verhaal, wat maakt dat je het verhaal ingetrokken wordt.
Deze schrijfstijl, vooral bekend uit Amerika, is voor mij redelijk onbekend in Nederland. Iets wat ik zelf een goede ontwikkeling vind. Vaak zijn Nederlandse thrillers wat suf en oubollig. Maron laat hiermee zien zich niet aan de Nederlandse school te houden, maar zich buiten de gebruikelijke wegen te begeven. En met groot succes.
Enige minpunt is dat sommige situaties erg onwaarschijnlijk lijken. Bijvoorbeeld een half uur in ijskoud water liggen aan het eind van november lijkt me niet zo goed vol te houden, oftewel vrijwel onmogelijk. Net als een schietpartij in een drukke haven in Rotterdam, maar goed dit zie ik dan ook maar als het gebruik van de Amerikaanse spelregels.
De schrijfstijl van Maron, snel, vlot, korte hoofdstukken in combinatie met de verschillende verhaallijnen, maakt dat het verhaal snel onder je huid kruipt. Hierdoor had ik moeite om het boek weg te leggen en wilde ik alleen maar verder en verder lezen.
Helaas heb ik deel 1 van de Noordzeemoorden nog niet gelezen. Tot mijn grote spijt kan ik nu zeggen. Dat gemis ga ik zo spoedig mogelijk inhalen kan ik u bij deze zeggen.
Als laatste wil ik zeggen. Koop dit boek!
Op de universiteit van Cambridge vinden ergens veel zelfmoorden plaats. Rechercheur Mark Joesbury heeft de leiding over het onderzoek. Door middel van een infiltrante, de jonge maar zeer gedreven agente Lacey Flint, proberen ze de oorzaak van deze zelfmoorden te ontdekken.
Slecht één persoon, Psychiater Evi Oliver, op de campus is op de hoogte van de ware identiteit van Lacey. Samen met Evi ontdekt Lacey een gruwelijke trend. Wanneer ook Lacey dezelfde nachtmerries krijgt als de andere zelfmoordslachtoffers, is duidelijk wie het volgende slechtoffer is.
De schrijfster, Sharon Bolton, begint het boek met een spannende proloog waarin je direct het verhaal ingezogen wordt. Daarna gaat het verder in korte hoofdstukken waarin de verschillende verhaallijnen kort na elkaar ontpoppen. Het zorgt soms voor wat verwarring, maar het houdt wel het tempo in het boek.
De verschillende karakters doen erg natuurlijk aan doordat ze allemaal een eigen ruwe randje hebben. Ieder persoon heeft zijn eigen verhaal zoals ook in het dagelijks leven. Hierdoor kun je jezelf makkelijk identificeren met de hoofdpersonen.
Vrijwel alle boeken van Bolton zijn genomineerd geweest voor een prijs. Dat wil zeggen: CWA Gold Dagger, de Theakston’s Old Peculier prijs voor literaire thriller van het haar, de International Thriller Writers’ Best First Novel award en de Mary Higgins Clark award voor beste thriller.
Het onderwerp nachtmerries en insluipers maakt dat je tijdens het lezen opschrikt van ieder geluid en zelfs even gaat kijken of de deur toch wel goed op slot is. Ook zul je je wel twee keer bedenken of je die spannende scene nu wel had moeten lezen vlak voor het slapen gaan.
Kortom: een aanrader als je graag goed geschreven thrillers zonder het overdreven Hollywood sausje leest. Ik zal dan ook zeker meer boeken van Sharon Bolton gaan lezen.
Nee, ik heb geen last van nachtmerries. Maar momenteel ben ik dit boek aan het lezen. Het is geschreven door Sharon Bolton. En nu al is het te spannend en te goed om weg te leggen.
Binnenkort vindt je hier de recensie terug. Speciaal voor Not Just Any Book.
